Supervisie, intervisie en coaching

JE BENT ZELF HET INSTRUMENT

In de loop der jaren van mijn therapeute 'zijn', werd ik zelf geconfronteerd met de behoefte aan reflectie en feedback. Ik ben immers zelf het instrument waarmee ik werk. Mijn vele vragen motiveerden mij sterk om mij daarin te ontwikkelen en naar antwoorden te zoeken. Dat maakte de weg vrij om ook onder andere collegatherapeuten te helpen in hun zoektocht. Iedere hulpverlener moet naar mijn mening naar zichzelf kunnen kijken om blinde vlekken op te sporen. Juist dan kun je zelf als instrument afgestemd blijven. Zodoende heb ik mijn werkveld verbreed en richt ik me - naast massagetherapeute - op hulpverleners om ook hen zelfstandig te leren reflecteren.

SUPERVISIE, INTERVISIE EN COACHING VOOR COLLEGATHERAPEUTEN

Ik richt me hierbij op:

• het in contact komen met je polariteiten: wel of niet kunnen genieten, onzekerheid versus schijnzekerheid, macht en onmacht
• het in breder perspectief plaatsen van balans en disbalans
• het spiegelen van je binnen- en buitenwereld

Ik stel je vragen die getuigen van betrokkenheid, interesse en benieuwdheid. Daarmee nodig ik je uit om naar binnen te kijken.

Het deelgenoot mogen zijn van persoonlijke vragen en worstelingen van mensen... DIE geboeidheid is ontstaan uit wellicht meer dan gemiddeld mijn eigen worsteling.